2- TRAXECTORIA OBRADOIRO CERÁMICO NIGRÁN

                         
                                          mural cerámico feito por todos os alumnos 1996 .

O novo emprazamento (A Porqueira) permitiu programar outras actividades que rachasen coa dinámica cotiá do obradoiro. Así, a concelleira de cultura dese momento, dona Elisa Montero, impulsou e facilitou o I encontro cultural galego-portugués, no que se practicou durante unha semana a técnica do Rakú, de orixe xaponesa.

        Ese evento vénse celebrando ininterrompidamente dende hai 25 anos, sendo a escola-obradoiro de Nigrán a máis antiga en Galiza e unha das pioneiras en practicar e dar a coñecer esta técnica, consolidándose xa como unha técnica recoñecida dentro do estado español como “Rakú segundo Nigrán.”

     
                                                   (Primeiros anos do Raku según Nigrán )

            Esta semana do Rakú concello de Nigrán é hoxe en día unha realidade debido fundamentalmente á boa acollida que tivo esta técnica milenaria tanto polo alumnado da propia escola como por outras persoas alleas á mesma, relacionadas ou non co mundo da cerámica, que engaiolados pola vistosidade, inmediated, liberdade e o espírito de colaboración que implica para poder levala a cabo, foron creando un punto de referencia sólido para todos aqueles que colaboran con grande entusiasmo e se achegan a esa celebración cada ano.

            A este novo impulso do obradoiro engadíuselle outra necesidade lóxica dentro dun bo desenvolvemento, resultando que o forno quedaba pequeno para o número de xente inscrita. Co que os alumnos mais a profesora expuxeron o problema ao concello, o cal despois de estudar a necesidade mercou no ano 1996 un novo forno de 180 litros, un torno de oleiro eléctrico (nese momento a escola contaba con 3 e agora nestes momentos conta con 8 tornos, o que permite impartir clases de olaría, xa que ten moita demanda) e unha cabina de esmaltado  (imprescindible para pintar con pistola de aire).

           

            Este investimento mellorou notablemente o funcionamento do obradoiro, que pouco a pouco se ía dotando da maquinaria indispensable en calquera obradoiro que se prece e queira desenvolver unha boa docencia, aínda que precisando sen dubida de máis dotacións, para a mellora da docencia na procura dos mellores resultados para os estudantes.