ESCUELA de CERÁMICA NIGRÁN

Informaros que después de mantener una reunión los alumnos de la escuela de cerámica de Nigrán con el alcalde, informan que la comunicación con el alcalde ha sido cordial y en la que ha quedado clara la intención del ayuntamiento de consolidar la continuación de la escuela que en ningún momento a estado en riesgo de desaparición, sino que el compromiso es de mejorar los servicios de la escuela así como otros proyectos en los que están trabajando para ampliar la oferta cultural del ayuntamiento.

Los malos entendidos sobre este tema han sido consecuencia de una escasa comunicación que ha traído como consecuencia una serie de especulaciones, que con esta reunión se han aclarado , para la tranquilidad de todos.

Os desearos a todos una buena  Semana Santa.

4 - TRAYECTORIA OBRADOIRO CERÁMICA NIGRÁN

No ano 2002 a escola sofre outro traslado, sendo este nova emprazamento na escola-obradoiro de formación do concello na rúa Paradellas. Neste novo emprazamento as instalacións non reunían as mellores condicións para o traballo, ainda asi a actividade non paraba, nese mesmo ano decídese organizar o I encontro Internacional de Cerámica, concello de Nigrán co nome Japón cerca de Ti.

O I encontro trataba de ter seis talleres de diferentes técnicas traballando ao mesmo tempo. Isto quere dicir que 100 persoas, sen contar o persoal docente e de organización, estarían traballando xuntas.

 Os talleres que se impartiron foron os seguintes:

                           Rakú de alta temperatura, por Sonobe Genya.

                                  Caligrafía xaponesa, por Watanabe Yoko.

Mobiliario cerámico, impartido por Atshuko Ito

Ikebana contemporaneo, por Iesaka Ruriko

Coccións alternativas, por Wali Hawes.

                   Obxectos de uso en porcelana, impartido por Uga Kazuko

No ano 2003 Netty Van Den Heuvel, escultora ceramista holandesa, explicou parte do proceso que ela aplica para poder realizar as esculturas tan intricadas que realiza.

Netty Van Den Heuvel

Joan Serra e Mia Llauder

O 24 de abril do 2003, estes ceramistas cataláns falaron de toda a actividade que eles andan a desenvolver dende cataluña para dinamizar o mundo cerámico realizando a súa obra persoal, dirixindo as escolas de cerámica de Mataró “Ixio” e a escola municipal de Argentona. Son os grandes colaboradores do museo do Cantir e organizadores da Fira de Argentona.

                                                  Mia Llauder

                            Joan Serra

Seguiremos na seguinte entrada, gracias.

UN HOMBRE CUALQUIERA

Holaaaaa! ! Este sábado 21 de Marzo a las 22:00 si os apetece.
En Master Club c/Urzaiz n1 Interior:
"Un Hombre Cualquiera"
Estreno del cortometraje con tres pases hasta las 00:30 en sala 1 y algo de picar y música en sala 2.

Ver "Un Hombre Cualquiera Trailer" en YouTube - Un Hombre Cualquiera Trailer: https://youtu.be/HyOtufB5i_U

3- TRAXECTORIA OBRADOIRO CERÄMICO NIGRÁN

No mandato do concelleiro de cultura do concello de Nigrán don Rosendo García Pérez propuxéronse novos enfoques que enriqueceron dunha maneira decisiva a programación, e que foron estudados, debatidos e finalmente aprobados nunha xuntanza polo alumnado, decidíndose organizar actividades complementarias á dinámica cotiá da escola, quedando as seguintes cuestións á marxe do transcurso normal da escola.

PROMOVER E DAR A COÑECER O MUNDO DA OLARÍA

OLARÍA DE GUNDIVOS

O 13 de Novembro do 1997 Obdulia Campoverde deleitou a todos os presentes co seu bo facer contando a historia desta olaría, que é a máis ancestral de Galicia, e amosou as distintas tipoloxías e utilidades que se fan e se facían en Gundivos.

 OLARÍA DE MEDER

O 13 de Febreiro do 1997 José Añón ensinou as orixes da súa olaría que esta preto das Neves (Pontevedra) e que moitos recoñecen por ter a cor mel e o fondo afumado.

OLARÍA DE BONXE

O 8 de Novembro do 2001 Indalecio Lombao, un dos últimos oleiros de Bonxe, vital e

entusiasta aos seus 80 anos, desbordou mestría no seu facer, aderezado con todas as historias

vividas.

OLARÍA DE NIÑODAGUIA

Agustín Vázquez explicou tamén a súa historia. A problemática que andan a vivir as olarías

nestes días, onde teñen que convivir con esta sociedade competitiva e globalizante.

OLARÍA ANTONIO SARMIENTO.

Antonio Sarmiento deu unha visión máis contemporánea do traballo co torno, el non é un

oleiro ao uso xa que non ten tradición, como é o normal nas olarías tradicionais, pero el

amosou a gran paixón que sente polo traballo realizado co torno dende outra perspectiva

máis moderna, realmente estimulante para todos os asistentes.

REALIZAR CURSOS MONOGRÁFICOS.

OBTENCIÓN DE MOLDES CERÁMICOS.

Impartido por Manuel Losada que foi o mestre moldista da fabrica de Sargadelos.

SERIGRAFÍA CERÁMICA.

Impartido polo ceramista escultor Miguel Vázquez.

Intervención colectiva dun mural cerámico

No ano 1999 todos os alumnos da escola de cerámica participan na construción colectiva dun

mural cerámico, forrando unha das paredes exteriores do taller.

CONSTRUCIÓN DUN FORNO DE PAPEL

 No ano 2000, codirixido por Miguel Vázquez e Emilia Guimeráns, durante dous días e coa

participación de todos os alumnos construíuse un forno de papel no que colaborou o colexio

publico de Vilameán deixando as súas instalacións para poder realizalo.

COCCIÓNS ALTERNATIVAS.

No ano 2001 realizouse durante unha semana un monográfico sobre coccións alternativas

impartido polo ceramista hindú Wali Hoves.

 DIÁLOGOS CON PROFESIONAIS DO MUNDO DAS ARTES

Considerábase interesante convidar a persoas relacionadas co mundo da arte para ter unha

visión aberta e máis rica na linguaxe plástica, relacionadas coa cerámica ou con outras

disciplinas artísticas, o que resultou unha proposta ben acertada xa que os alumnos

agradeceron os esforzos, pois non é fácil ter contacto con estas realidades na comarca de

Nigrán

 Foron invitados os seguintes:

Elena Colmeiro 

O 10 de abril do 1997, a artista galega Elena Colmeiro falou sobre as motivacións e

inquedanzas da súa creatividade. 

Miguel Vázquez

 O 5 de febreiro do 1998, Miguel Vázquez deu unha charla-coloquio sobre “Terras, lugares e

claves”.

Beatrijs Lauwaerts

O 12 de marzo do 2002 a artista Belga Beatrijs Lauwaert transmitiunos a súa visión sobre as

artes, sendo ela unha artista multidisciplinar.

Fernando Casas.

O 28 de febreiro o pintor e escultor Fernando Casas falou sobre a súa obra.

María Jesús Sarmiento.

O 2 de marzo do 2000 Mª Jesús Sarmiento, escritora e critica de arte, falou sobre “Un

movemento internacional. Expresión artística da cerámica “.

(E seguiremos na proxima entrada)

                                             

2- TRAXECTORIA OBRADOIRO CERÁMICO NIGRÁN

                         
                                          mural cerámico feito por todos os alumnos 1996 .

O novo emprazamento (A Porqueira) permitiu programar outras actividades que rachasen coa dinámica cotiá do obradoiro. Así, a concelleira de cultura dese momento, dona Elisa Montero, impulsou e facilitou o I encontro cultural galego-portugués, no que se practicou durante unha semana a técnica do Rakú, de orixe xaponesa.

        Ese evento vénse celebrando ininterrompidamente dende hai 25 anos, sendo a escola-obradoiro de Nigrán a máis antiga en Galiza e unha das pioneiras en practicar e dar a coñecer esta técnica, consolidándose xa como unha técnica recoñecida dentro do estado español como “Rakú segundo Nigrán.”

     
                                                   (Primeiros anos do Raku según Nigrán )

            Esta semana do Rakú concello de Nigrán é hoxe en día unha realidade debido fundamentalmente á boa acollida que tivo esta técnica milenaria tanto polo alumnado da propia escola como por outras persoas alleas á mesma, relacionadas ou non co mundo da cerámica, que engaiolados pola vistosidade, inmediated, liberdade e o espírito de colaboración que implica para poder levala a cabo, foron creando un punto de referencia sólido para todos aqueles que colaboran con grande entusiasmo e se achegan a esa celebración cada ano.

            A este novo impulso do obradoiro engadíuselle outra necesidade lóxica dentro dun bo desenvolvemento, resultando que o forno quedaba pequeno para o número de xente inscrita. Co que os alumnos mais a profesora expuxeron o problema ao concello, o cal despois de estudar a necesidade mercou no ano 1996 un novo forno de 180 litros, un torno de oleiro eléctrico (nese momento a escola contaba con 3 e agora nestes momentos conta con 8 tornos, o que permite impartir clases de olaría, xa que ten moita demanda) e unha cabina de esmaltado  (imprescindible para pintar con pistola de aire).

           

            Este investimento mellorou notablemente o funcionamento do obradoiro, que pouco a pouco se ía dotando da maquinaria indispensable en calquera obradoiro que se prece e queira desenvolver unha boa docencia, aínda que precisando sen dubida de máis dotacións, para a mellora da docencia na procura dos mellores resultados para os estudantes.

1-TRAXECTORIA do OBRADOIRO CERÁMICO de NIGRÁN

Como pode ser que isto este  ocurrindo en pleno seculo XXI ?
Que unha escola-obradoiro como a do concello de Nigrán siga transumante e cun gran risco de desaparecer despois da sua larga e fructifera trayectoria ?

O mellor e ir desgranando parte da sua historia para os que non a coñocedes e sacade vos mismos as vosas conclusións.

Escomencemos polos inicios.

               ( Portada do catálogo editado na celebración dos 10 anos facendo Raku na escola)

            Nigrán é un concello que conta cunha estreita relación co material cerámico dende os inicios da súa historia, proba disto é a rúa chamada Telleiras, a zona denominada As Barreiras, a cheminea que se conserva no que é agora o recinto do cámping. E recentemente sabemos que nos tempos dos romanos había xa actividade cerámica grazas aos últimos descubrimentos arqueolóxicos nos que se atoparon restos dun obradoiro cerámico da época romana que nos indica que nesa área traballábase a cerámica e como consecuencia de todo isto dedúcese que Nigrán conta cun solo rico en arxilas e na manufactura da cerámica.

A escola-obradoiro do concello de Nigrán abriu por primeira vez as súas portas polo ano 1983. Nesas datas a concellaría de cultura estaba dirixida por D. Humberto Juanes Fidalgo, que foi a persoa que puxo en marcha unha iniciativa moi necesaria para a comarca do Val Miñor: Dinamizar a vida cultural e de lecer.

            Entre os proxectos postos en marcha por D. Humberto Juanes estaba o do obradoiro de cerámica situado na súa primeira andaina na antiga escola unitaria de Vilameán.

Os mestres ceramistas encargados de darlle vida a este proxecto foron Miguel Vázquez e Manolo Lagoa, que impartiron aulas tanto en Nigrán como en Camos. Daquela contábase con moi poucos medios para traballar, só algúns pauciños de modelar, algúns pupitres cedidos polo C. P. Vilameán que aínda hoxe se seguen a utilizar, e instrumentos básicos de traballo, pero o que non faltaba sen dubida era unha gran dose de ilusión e entrega a ese proxecto.

            Dous anos máis tarde, e debido á gran participación popular que houbo no obradoiro, o goberno municipal considerou oportuno mercar un forno de cerámica de 50 litros. O que supuxo o primeiro avance importante para o posterior desenvolvemento do obradoiro, xa que o forno é o cerne dun obradoiro onde se traballan as arxilas.

            En 1987 Miguel Vázquez e Manolo Lagoa deixaron de impartir aulas no concello de Nigrán pero hai que dicir que estes dous grandes profesionais seguen a estar estreitamente vinculados á escola de cerámica, Manolo Lagoa dende París e Miguel Vázquez dende a Escola de Artes e Oficios de Vigo, mantendo así unha relación de irmandade en beneficio principalmente dun oficio e unha arte tan antiga pero tan contemporánea como é a linguaxe cerámica e que precisa de todos os esforzos para devolver a este material, tan enraizado á historia do home, o lugar que lle corresponde, esquecido nalgúns lugares pola ignorancia e a desidia.

            En 1988, Emilia Guimeráns toma o relevo do traballo feito polos seus colegas atopando un espazo moi reducido en proporción co número de persoas inscritas no obradoiro, sendo os propios alumnos os que solicitan ao concello o traslado a un lugar máis amplo. O goberno político dese momento considerou a proposta recolocando a escola no barrio da Porqueira, onde había unha antiga unitaria escolar. Malia o novo emprazamento da escola ficar un pouco afastado do centro urbano, non supuxo ningún impedimento aos intereses das persoas; todo o contrario, o novo espazo ofrecía luz e sobre de todo un pouco máis de amplitude, estando nun barrio tranquilo onde a veciñanza sempre colaborou de forma xenerosa.

Estes son os inicios, nas seguintes entradas seguiremos contando..........

TRAZO PÍCTORICO .(tinglao)

Impartido por JOAQUIM POMBAL

Ostinelli & Priest